五马天边外,双凫海上翁。 白头真避地,黄卷旧趋风。 岁月搜诗老,山林把酒同。 漂零谁得去,羡子逐飞鸿。
落日芦花雨,行人谷树村。 青山时问路,红叶自知门。 苜蓿穷诗味,芭蕉醉墨痕。 端知弃城市,经席许频温。
淤水飞成雨,焦田灌作秋。 江潮双趼底,伏腊两肩头。 虾螺知何罪,蛟龙自不忧。 吴儿有高廪,正荡采菱舟。
白石秋更洁,清溪寒自鸣。 牛羊争道路,鸟雀聚柴荆。 野果高低熟,山田早晚耕。 吾归任衰懒,儿辈托平生。
冬日寒难暝,岩溪浅易冰。 猿飞红果嶂,人度白云层。 望屋多依竹,逢樵半采藤。 艰难吾甚厌,何处学孙登。
野水通田白,村山贴县青。 兵荒犹古道,暑暍且长亭。 稻地晴耕犊,瓜田昼扑萤。 吾诗不寂寞,细讽与君听。
又说风尘起,人来似水流。 饥穷馀此地,啸聚是何州。 野白荒荒阔,云横莽莽浮。 相逢问田父,未可卖耕牛。
早识梁松拜,居成潘岳游。 一年归雁雨,四月落花秋。 溪味凉供酒,山声昼入舟。 归来停新语,莫但作吴讴。
见说频相忆,新年已两书。 雪肥秦望草,春动镜湖鱼。 茧纸堆成屋,乌蓬走当车。 诸公有游事,少待意何如。
先君老交友,最是后凋人。 开馆日千屦,藏书山四邻。 门迎新印绶,圹掩古衣巾。 会哭皆英俊,哀风暗海尘。
城郭寻寻尽,溪山宛宛来。 同谁迁蜡屐,为子破苍苔。 书欲斓斑设,花须烂熳开。 赵郎题墨妙,烟雾眼中开。
张帆出东郭,沽酒问南浔。 画屋芦花净,红桥柳树深。 鱼艘寒满港,橘市昼成林。 吾道真迂阔,浮家尚越吟。
闻说芗岩老,风情不减前。 菊盘秋熟蟹,竹枕晚凉蝉。 碑碣僧频谒,诗囊客自编。 梅花紫溪路,一别又三年。
闻说横经处,潭潭坐翠微。 开窗见日出,拂席有云飞。 药市山山古,鱼餐水水肥。 新篇应烂熳,休遣递筒稀。
辨得从容死,知渠磊落人。 风云数世泽,玉雪百年身。 谱牒图经旧,园林墓道新。 不知沧海上,更费几沾巾。