青原故人贫且穷,燕山野客疲且聋。 拥炉不觉残火白,开窗忽见月明东。 乃知清景不可得,得诗一笑衰颜红。 夜深吹烛且睡去,楼外落雁呼霜风。
逢冬亦欲乡风举,客舍萧条念闾里。 夜寒铁马嘶北风,漏下铜壶冻春水。 床头斗酒复何为,灯下三豪犹在此。 明朝上马气如云,挥剑长歌为君起。
去年走马寻阳关,五里十里逢烽烟。 孤臣泣血紫塞外,壮士倚剑青云边。 今年卧病在江海,呼儿夜读归来篇。 结茅松壁知何日,饱听一枕松风眠。
朔风吹帐灭前烛,将军夜拥貂裘宿。 玉关飞雪入紫宫,白发孤臣守金屋。 近思往事良可悲,世事樗蒲多反覆。 古来宫殿说咸阳,落日猿啼挂枯木。
买舟上溯金陵道,寒江水落波浪小。 片帆遥挂蒋山青,空城渐觉秦淮晓。 白门美酒满城春,吴姬唤客客不行。 楼中子弟皆年少,玉奴送酒吹鸾笙。 陈郎不听黄金缕,朝之东吴暮西楚。 半生落魄一布袍,感慨长歌吊千古。 六朝遗迹生暮烟,故宫衰草埋花砖。 凤凰台上醉李白,何人知子囊无钱。
元君磊落谁与同,秃笔一扫俗子空。 萧条瘦竹卧疏雨,槎枒老树悬春风。 野人卧病在京口,见君此画心神融。 何人识此岁寒景,为我进入蓬莱宫。
江南木落天欲霜,故人别我之淮乡。 野人一月病在床,不能送子河之傍。 殷勤拂子衣上黄,呼子醉酒三百觞。 岁寒归计不可忘,吴门白发遥相望。
将军之马骏且雄,葛仙骑之如游龙。 金陵之酒香且冽,葛仙饮之豪兴发。 马上送客扬子津,下马饮客金陵春。 主人上马客已渡,回首江南江北人。
沙头潮下秋水枯,云山落日云模糊。 草堂远近路长驱,萧萧行李行人孤。 蹇驴渡桥归思急,村南村北天秋色。 何者相呼鸡犬声,山前山后烟树立。 江风水面吹残莎,打鱼小艇如飞梭。 何人荡桨立船尾,钓者船头腰半驼。 小李将军不可作,粉壁流传愁剥落。 石门守者犹可奇,柱杖敲门索新跋。 京口绿发参军郎,见君此画心即降。 携家便欲上船去,买鱼煮酒扬子江。
匡庐山中有佳士,读书结屋青云松。 碧窗夜影紫翠动,落日照见香炉峰。 窥灯夜壁山鬼过,采兰东径仙人逢。 危檐堕雪听风竹,古寺隔岭闻烟钟。 每思幽绝动归兴,岁晚落叶迷行踪。 扁舟何日过湖口,分我半壁青芙蓉。
秦淮流水西复东,倒涵天影磨青铜。 飞廉扫空出海月,明珠飞入琉璃宫。 着我扁舟二三友,江上雪槎泛牛斗。 笑语人间两岸灯,进君江上一尊酒。 醉来起舞听浩歌,宛如玉树春风和。 世间乐事古来少,天下月明今夕多。 六代江山自潇洒,潮落潮生石城下。 人生得意当欢游,此月此水年年秋。
龙溪三月人上船,十里五里滩声喧。 浪花飞雪洒石壁,船尾落月倾金盘。 越儿卧篙头刺水,露重布帆风不起。 近山钟动石楼中,隔水鸡鸣烟树里。 过江日日水与山,诗人得趣如得官。 白云遥在太行北,何日归舟下石滩。
越溪春水清见底,石罅银鱼摇短尾。 船头紫翠动清波,俯看云山溪水里。 谁家越女木兰桡,髻云堕耳溪风高。 采莲日暮露华重,手滴溪水成蒲萄。 盈盈隔水共谁语,家在越溪溪上住。 蛾眉新月破黄昏,双橹如飞剪波去。
三月晦日春欲还,深林百鸟鸣间关。 绿云迷合紫溪岭,白雨遥挂乌石山。 山高雨落不到地,万壑千岩洒飞翠。 远人送春千里归,风送蓝舆野花坠。 间关咫尺上青霄,海上三山路不遥。 地僻题诗公事少,芙蓉帐里紫云飘。
短衣匹马走江汉,山川历历何雄哉。 汉阳风紧鼓角动,洞庭水深鸿雁来。 雪消巴蜀浪翻屋,黄鹤矶下声如雷。 是时立马夜呼渡,清江苦竹猿声哀。