张生不好酒,饮酒如饮药。得酒味濡唇,形影先落魄。 野人饮不辞,饮尽杯中涸。酒渴向茶烟,松风语幽壑。 芳山道士胡不来,一夜灯花向人落。
南宫山人何俊奇,小窗睡起凉云飞。 野棠秋早霜子熟,枯木叶高蜡嘴肥。 满前累累甘尔口,正犹痴心落人手。 五陵年少知尔名,一饱无人早回首。
八月八日溪上别,溪上彩旗红猎猎。离情已逐渡江云,边草连天剪秋色。 玉骢金虎诸大夫,欲别不别留斯须。沙明浅渚白鸟下,酒尽落日青山孤。 丈夫有泪不须洒,去客挂帆君上马。悠悠回首各东西,惟见西溪捕鱼者。 闽关一片月,太行一片云。雁书远寄隔山岳,云飞月明多忆君。
建溪秋高山水清,溪边偶识衡阳僧。临水洗钵挂溪阁,夜访校书天禄灯。 圣经佛偈通宵读,苜蓿堆盘胜食肉。回雁峰南难寄书,武夷洞前堪煮粥。 西风猎猎吹水寒,相送郎官南出关。校书公子玉京去,衡阳上人何日还。 手中玉杖春雨绿,毋乃湘君庙前竹。胡不截作双凤箫,吹作来仪舜庭曲。 古曲雅以淡,天高难上闻。不如且挂杖头月,归卧祝融峰畔云。
欲晴不晴天气悭,欲别不别人语难。 丈夫意气自磊落,握手一笑心与肝。 南宫子弟吐金缕,何必尊前花解语。 树摇晚翠下风凉,烛落春红剪秋雨。 高歌痛饮如有神,醉吐不惜车中茵。 明朝送子上船去,回首江南江北人。
杨花落尽梅子青,丹阳酒满双玉瓶。 使君买舟渡江去,落日淡淡波溟溟。 先生抱才登馆阁,东壁文采光龙廷。 自怜落日江湖上,为言纵迹如云萍。
扬州酒美天下无,小槽夜走蒲萄珠。 金盘露滑碎白玉,银瓮水暖浮黄酥。 柳花吹尽春江涨,雪花鲥鱼出丝网。 李郎载酒过江来,开酒斫鱼醉春晚。 世事反覆如摴蒱,会须一饮空百壶。 淋漓宫袍亦奇士,夜起看对青灯孤。
江南四月春已无,黄酒白酪红樱珠。 吴姬小醉弄弦索,十指春雪如凝酥。 池塘过雨春波涨,风卷杨花落蛛网。 翠眉新妇歌春愁,白马少年归日晚。 游鱼水浅出短蒲,谁家银箭飞金壶。 日长睡起翠阴午,帘外忽过流莺孤。
胡桃一裹茶三角,胡桃壳坚乳肉肥,香茶雀舌细叶奇。 枯肠无物不可用,寄与说法谈禅师。竹龙吐雪涧水活,茅屋烟吹树云薄。 竹院深沉有客过,碎桃点茶亦不恶。
忆昔射策官明光,序列前后如雁行。 不才瘦马走州县,君已落笔中书堂。 巍巍中书开大府,宰相出入势如虎。 省郎夜直殿烛长,紫薇花间月当午。 有人此际犹未还,正与士卒夜守关。 风吹衣裳露被面,举目只是水与山。 嗟余同时异甘苦,何时逢君倾一语。 典衣为买小红舟,剪烛西窗听秋雨。
积雨已敛云不明,淡月忽出户牖晴。 幽人开窗看月色,投入怀抱亦有情。 数宵相连尔何在,应驾老蟾出东海。 今宵见尔不得眠,未脱人间女儿态。 爱渠中夜雪满庭,照出饮颗山脰形。 何人此际步微影,玉堂珂佩风泠泠。
石榴花红细雨白,江南四月天气凉。 须臾云散忽晴色,满院花树生幽香。 幽人抱病无可语,日出南窗看晴雨。 小儿造化多戏人,世上俗子徒劳神。
两山出没如虎头,争奇角怪不肯休。 一山如龙入云去,一山化作长江流。 崚嶒相雄不相下,欲向人间索高价。 尘中有客语如狂,龙者可先江者亚。 一笑上马归醉眠,曲生使我多妄言。 酒醒忽记夜来语,先者姓郭亚者元。
山深树密鸣鸦肥,山人得句多清奇。 深沉竹院白日静,焚香自礼天人师。 门前雨过岩花活,凉风萧萧袖衣薄。 狂邻卧病在江城,怀抱思君空作恶。
山中酒熟黄鸡肥,闭门索句何瑰奇。 何人剥啄急如雨,门前忽见黄冠师。 挥毫落纸龙蛇活,愧我无能才思薄。 欲师更洒杨柳枝,疟鬼床头敢为恶。