兰闺织锦秦川女,大姬哑哑弄机杼。小姬织倦何所思,帘幕无人燕双语。 成都花发江水春,门前马嘶车辚辚。髻鬟两珥看欲堕,蛾眉八字画不伸。 良人一去无消息,冰蚕吐丝成五色。柔肠九曲细于丝,万缕春愁正如织。 绮窗睡起闻早莺,西楼月落金盘倾。暖霞拂地海棠晓,香雪泼户梨花晴。 日长深院机声动,梭影穿花飞小凤。水心惊起鸳鸯飞,花底不成胡蝶梦。 纤纤玉指柔且和,香钩小袜裁春罗。满怀心事付流水,荡日云锦生层波。 佳人自古多命薄,风里杨花随处落。岂知丑妇嫁田家,生则同衾死同椁。 君不闻长安市上花满枝,东家胡蝶西家飞。 笼中鹦鹉唤新主,门外侍儿更故衣。又不闻田家妇,日扫春蚕宵织布。 催租县吏夜打门,荆钗布裙夫短裤。我题此画三嗟吁,百年丑好皆虚无。 排云便欲叫阊阖,为我献上《豳风图》。
画龙天下称所翁,秃笔光照骊珠宫。 长廊白日走云气,大厦六月生寒风。 兴来一饮酒一石,手提玄兔追霹雳。 涨天烟雾晴不收,头角峥嵘出墙壁。 全形具体得者稀,今日海边亲见之。 满堂火焰动鳞甲,倒挟海水空中飞。 凌风直上九天去,天下苍生望甘雨。 太平天子居九重,黍稷穰穰千万古。
沙场日暮春草肥,瘦马不受黄金羁。 天生神骏天所爱,岂容过市无人知。 郎官病坐芙蓉幕,喜见马图天上落。 人生相遇贵相知,孰谓世间无伯乐。
一年在京口,雪片冬深大如手。独骑瘦马入谁家,四面云山如户牖。 大江东去流无声,金焦二山如水晶。瓜洲江口人不渡,时有蓑笠渔舟横。 一年在建业,腊月梅花满城雪。五更冻合石头城,霜风鼓寒冰柱裂。 秦淮酒楼高十层,钟山对面如银屏。鹭洲不见二水白,天外失却三山青。 一年在镇阳,燕山积雪飞太行。滹沱冰合断人迹,井陉路失迷羊肠。 长空万里绝飞鸟,卷地朔风吹马倒。狐裘公子猎城南,茅店酒旗摇树杪。 今年入闽关,马蹄出没千万山。瘴烟朝暮气霭霭,石泉日夜声潺潺。 雪花半落不到地,但见晴空涌流翠。海头鼓角动边城,木末楼台出僧寺。 何人蹇驴踏软沙,出门无处不梅花。江潮入市海船集,水暖游鱼不用叉。 良工画出雪色壁,过眼令人忆南北。 玉京银阙五云端,待漏何年凤池侧。
砚池花落丹水香,步虚白日声琅琅。 江南道士爱潇洒,新粉素壁如秋霜。 王郎酒酣衫袖湿,醉眼朦胧电光急。 玄龙云重雨脚斜,白兔秋高月中泣。 倦游借榻日观东,恍忽夜梦三湘中。 鹧鸪声断江路远,青林雨暗春蒙蒙。
赤星落色汉祚微,端门日日边风吹。 咸阳秋色压宫树,金人夜泣铜驼悲。 先生袖疏探虎窟,汉鼎犹堪支一足。 九重烟雾似海深,门外何人知恸哭。 贼莽白日升高台,玉玺堕地声如雷。 周公揖让孺子戏,绛袍将军何日来。 尘飞沧海风掷瓦,白鹤身轻快如马。 一声铁笛度闽关,山月溪风共潇洒。 龙争虎斗耳不闻,长啸袖拂松枝云。 夜铛白日煮秋雨,玉佩赤锦飘霞裙。 先生一去几千载,尚有当年遗迹在。 题诗绝壁寄先生,顿使林峦颜色改。 药炉寂莫秋草深,丹井水落莓苔侵。 至今火灰化为土,犹有丹光穿树林。
天寒日短乌鸦啼,江空野阔黄云低。 村南村北人迹断,山后山前玉树迷。 歌楼酒香金帐暖,岂知篷底鱼羹饭。 一丝天地柳花春,万顷烟波莲叶晚。 风流不数王子猷,清兴不减山阴舟。 人间富贵草头露,桐江何处寻羊裘。 还君此画三叹息,如此江湖归未得。 洗鱼煮酒卷孤篷,江上云山好晴色。
长吟入云际,袖拂日边霞。摩挲织女机,柱杖倚灵槎。 闻说名泉奇观,倒泻银河千丈玉乳溅飞花。寄语陆鸿渐,我有武夷茶。 令仆支铛僧,扫叶鹤看家。不妨茶罢酣歌醉饮,直到日西斜。 满笔淋漓醉墨,应有山灵夜护林壑动龙蛇。秉烛下山去,渡口月笼沙。
江南三月万花柳,北固山头一回首。 东风吹绿扬子江,滟滟江波泻春酒。 况乃又是清明天,元从一饮三百钱。 英雄一去几千载,当年饮者今何在。 陌上家家列纸钱,孙刘高冢何人拜。
江城六月凉雨馀,吴郎买舟之鹅湖。 江南酌别酒满壶,酒尽落日青天孤。 如君俊气江海少,奇语惊人天所宝。 春莺乳燕绿窗深,酒醒梦回银烛小。 江东子弟多少年,见君丰采如神仙。 时明刑措日无事,檀板且下鹅湖船。 鹅湖山下秋稻熟,鹅湖山前秋水绿。 五风十雨乐太平,肯使人间有冤狱。
何人结屋山之阻,剩水残山半间与。 竹院东风僧未归,落日楼台自铃语。 刘家事业今沉沦,空馀黄鹄青嶙峋。 孙家气概果何在,当时未必分伪真。 可怜处士若冯道,安得骂贼如张巡。 百年往事空白日,万山花落如红尘。 不如扫地倾二斗,径造何必问主人。 东廊西廊云不扫,白鹤归来立华表。 沈郎敲棋山鸟惊,陈郎落笔龙蛇绕。 葛公饮酒不论钱,何必三茅求悟道。 乌髯白面郭将军,痛哭长歌写怀抱。 了公绝若耳不闻,何处深山拾瑶草。 倚歌和者病参军,小窗病起风日好。 荼䕷满庭香雪晴,柳花帘幕卷春晓。 人生乐事当胜游,山堂作者半日留。 古来此事谁不乐,只恐人去山灵愁。
淮阴季年韩将军,狡兔已死走狗烹。 沛中白发周将军,碧色已满细柳营。 何如高堂刘将军,太平不许矢石勋。 棹头青海无传箭,天山挂却乌角巾。 归来买地筑小亭,漯水为镜山为屏。 樵人溪叟日相过,野歌村舞醉复醒。 去年偶尔剑戟鸣,潼关马过战血腥。 白头老子如不闻,牛背一笑千山青。
鄞城公子人中英,天恩教领来国城。 秋霜满区老剑鸣,开口磊落肝胆明。 前年岁丰夏无麦,去年雨足秋无粟。 先生激烈气不平,馆下谁令有饥色。 扬眉掉臂傍无人,义动天子耳目臣。 谁人归我三千里,坐令孔席回阳春。 只今寒士望梁栋,文梓高梧天所用。 诸生食饱待先生,日午杏坛看舞凤。
钱塘三日风雨急,古铜夜光飞霹雳。 是知神物出人间,犹带吴宫土花碧。 玉桥素练悬银河,支机女儿飞凤梭。 虾须风软乱纤影,春水日晴生潮波。 破窗冷砚留不得,零落江南酒家客。 狂歌索酒仰面歇,误击红筹唾壶裂。 何人进入蓬莱宫,银屏碧幕珠帘重。 此生补阙亦何用,玉龙泻水流芙蓉。
淮水清,河水黄,出山偶尔同异乡。 排空卷雪势莫当,随风逐浪庸何伤。 东流入海殊不恶,万里同行有清浊。