溪行望武夷,峭壁何斩绝。 赤霞乱不收,大化元气泄。 下有万年松,上有太古雪。 只恐月明中,铁笛吹石裂。
舣舟山水间,借问武夷观。 月挂水晶帘,风吹紫霞幔。 鸡犬过云间,笙乐度天半。 传语武夷君,酒熟幸相唤。
迢迢古河堤,隐隐若城势。 古来黄河流,而今作耕地。 都邑变通津,沧海化为尘。 堤长燕麦秀,不见筑堤人。
芙蓉发蓓蕾,桂树花斓斑。中秋前日过,客子未出关。 香生桂树丛,露下芙蓉叶。花以寄远人,叶以作书帖。 何日棹船还,桂树芙蓉间。船头听我夜吹笛,吹起月轮升东山。
秋高马肥弓力强,山空木落天雨霜。 边庭晏然草不动,汉家将军一丈长。 江南地湿小臣病,闭户一月不下床。 愿言昭代举天网,亦有枳棘栖鸾凰。
雨倾盆,风掷瓦,白髯使者能骑马。 相逢官长马不下,马上云云泪盈把。
江上何人吹竹笛,水浅沙寒龙夜泣。 鲛人水底织冰绡,洒泪成珠露华湿。 银河耿耿波茫茫,雁奴打更沙溆傍。 更深绣被夜寒重,明月梅花满地霜。
岁云暮矣,子将焉之。江南木落鸿雁飞,娟娟美人淮水涯。 淮水去不止,相思日千里。
一年相逢在京口,笑解吴钩换新酒。城南桃杏花正开,白面青衫鞭马走。 一年相逢白下门,短衣窄袖呼郎君。朝驰燕赵暮吴楚,逸气自觉凌青云。 一年相逢在阙下,东家蹇驴日相假。有如臣甫去朝天,泥滑沙堤不敢打。 都门一别今五年,今年相逢沧海边。千山木叶下如雨,雁声堕地秋连天。 将军毳袍腰羽箭,拥马旌旗照溪面。小官不识将军谁,卧病孤舟强相见。 岂知此地逢故人,摩挲老眼开层云。旧游历历似隔世,夜雨岂不思同群。 郎君别后瘦如许,无乃从前作诗苦。溪头月落山馆深,剪烛犹疑梦中语。 人生聚散亦有时,且与将军游武夷。弓刀挂在洞前树,洞里仙童来觅诗。 稽首武夷君,借我幔峰顶。分我紫霞浆,与子连夜饮。 左手招子乔,右手招飞琼。举觞星月下,听吹双凤笙。 我酌一杯酒,持劝天上月。劝尔长照人相逢,莫向关山照离别。 凤笙换曲曲未终,天风木杪吹晨钟。拂衣罢宴下山去,又隔云山千万重。
凉风吹堕梧桐叶,泻下泠泠露华白。 乐陵台上悄无人,独倚梧桐看明月。 月高当午桐阴直,不觉衣沾露华湿。 此时却忆在金陵,酒醒江楼听吹笛。
欲雪无雪风力强,欲睡不睡寒夜长。 玉奴剪烛落燕尾,银瓶煮酒浮鹅黄。 二君豪饮不可敌,醉倒绿发参军郎。 夜深大吟且就枕,明朝万瓦看晴霜。
欲落不落天上雪,欲去不去闽中人。红尘香暖荔枝国,白日醉卧芙蓉茵。 功名富贵傥来物,政事文章奚足珍。人生所贵在知己,四海相逢骨肉亲。 在知己,宁论千里与万里。志士鸡鸣中夜起,秋雨粼粼剑光紫。
别君金陵城,遇君钱塘驿。落魄江湖懒折腰,笑傲公侯但长揖。 柳花吹香扑酒缸,酒波滟滟如春江。西湖天镜碧堕地,吴山蛾眉春入窗。 平生豪气如虹吐,馀子纷纷何足数。驿亭把酒歌别离,醉听江潮鸣万鼓。
武夷之境多神仙,我亦驻此临风轩。 方池清夜堕碧月,重帘白日垂洞门。 暗泉涌池紫波动,微雨在藻金鱼翻。 倚阑照影清光底,柱杖卓石寻无原。 洗头玉女去不返,遗此丈八芙蓉盆。 溪船明日泛九曲,出入紫翠听潺湲。 便从此地觅真隐,何必商山求绮园。
仙人李太白,俊逸天下闻。芙蓉宫锦袍,袖有蛾眉云。 蛾眉山高剑门隔,化为太古一片雪。南州北越行相从,赤日炎风消不得。 今年东海逢故人,海波滟滟葡萄春。酒酣拂袖堕秋水,但觉满座光嶙峋。 夜深酒醒伴狂客,玉井莲开华峰白。海天落月挂奎娄,坐卧犹疑见颜色。 秃兔漫吐蛾眉云,何以报答双南金。古人契义重金石,此物岁寒冰雪心。