龙津秋水涵太虚,今夕何夕光景殊。皓月当镜星贯珠,河汉倒影垂平芜。 微波漾漾风徐徐,新凉拂拂飘裙裾。阿母今年八十馀,清晨理发云满梳,起居俨重天人如。 有子在官名在儒,奉母禄养南北区。晨昏不忍离斯须,荆楚燕赵闽粤吴。 今年去官南海隅,北上咫尺天子都。官船轧轧如安车,阿母坐卧襟怀舒,清晨夜泊不知挐。 母在船上重褥铺,芙蓉映水摇氍毹。开瓮酒熟浮新蛆,秋园摘果雨剪蔬。 船尾曲突通行厨,家鸡水鸭美且腴,鲤鲫鲜大如江鲈。 奉觞酌酒前拜趋,月波荡酒如浮酥。子为母寿妇寿姑,阿妹次进偕婿夫。 酌献亦及婢与奴,熙熙春盎无亲疏。行礼有节俱欢娱,阿母笑语情愉愉,有妇右策儿左扶。 舟人醉饱从欢呼,鼓枻节歌声呜呜。四山叠翠开画图,溪濑漱石如笙竽。 双壶酒尽村可酤,盘馔狼藉溪可渔。人生此乐更有无,异乡到处同里闾。 惟期母寿庄椿逾,有子愿效返哺乌。作诗记实无浮誉,至元丁丑仲秋书。
长滩乱石如叠齿,前后行船如附蚁。逆湍冲激若登天,性命斯须薄如纸。 篙者倒挂牵者劳,攀崖仆石如猿猱。十步欲进九步落,后滩未上前滩遭。 上滩之难难于上绝壁,虽有孟贲难致力。滩名况复呼黯淡,过客攒眉增叹息。 下滩之舟如箭飞,左旋右折若破围。欢呼踏浪棹歌去,晴雪洒面风吹衣。 飞流宛转乱石隘,奔走千峰如马快。贾客思家一夕还,传语滩神明日赛。 下滩之易易如盘走珠,瞬目何可停斯须。长风破浪快人意,朝可走越暮可吴。 乃知逆顺有如此,逆者悲愁顺者喜。请君听我《黯淡歌》,顺则流行逆须止。 顺者不必喜,逆者不必愁。人间逆顺俱偶尔,且得山水从遨游。
昨日登芝峰,兹晨陟云岭。俯视城中居,万瓦落深井。 风露洒洒生秋寒,飞泉落涧声潺湲。笋舆轧轧度修竹,石阑曲曲跻层峦。 层峦绝顶天尺五,我欲排云击天鼓。九关虎豹不须惊,吐胆开心见天语。 天鼓不可击,天门何日开。请君听我《紫芝曲》,手招白云归去来。
汉密将军开大府,门外纷纷客如雨。繁弦急管耳厌闻,要听山中百禽语。 购求走马东海头,海头百禽声啾啾。疾飞苦走亦不免,能言有色贻身忧。 将军纵使花作屋,不似山林有真乐。江南白苎细于丝,紫竹方笼作青幕。 鸾凤在野麟在郊,太平将军胡不招。箫韶一奏百兽舞,玉帛万国皆来朝。 嗟嗟百鸟何足录,日食将军太仓粟。色衰身死蝼蚁分,不补将军一脔肉。 个中鹦鹉最能言,不说舆夫行路难。万山雨暗泥滑滑,不如归去声亦乾。 行不得也哥哥,九关虎豹高嵯峨,行不得也哥哥。
开如轮,合如束,剪纸调膏护秋竹。 日中荷叶影亭亭,雨里芭蕉声簌簌。 晴天却阴雨却晴,二天之说诚分明。 但操大柄常在手,覆尽东西南北行。
红绡卷袖摇剑声,摩挲睡眼窥秋菱。 阳台梦断不知处,一片乌云愁欲倾。 一钩新月掀云起,月渐低流麻草地。 玉纤盘转戏龙形,宝钗压定飞鸦翅。 撩春拨晓夸自然,黄金双燕珍珠蝉。 白头老妪低低笑,不觉婆婆二八年。
天涯何处无青青,王孙去后䕷芜深。 瑶田手种绿玉发,道是无情却有心。 此心未明人未识,金篦剖腹森如戟。 撮将一缕玉虫儿,散作万家红粟粒。 侯门珠网百面霞,秦楼玉树双头花。 慧灯莫与群迷染,正性何愁欲镜遮。 韩堂风露光微颤,万古圣贤对面面。 但勤挑剔不惮劳,万炬金莲红药院。
武陵仙子裙如血,不肯洞中事幽绝。 东风吹佩嫁西羌,生子棱棱刚似铁。 道逢贾客怀故山,遣儿随客东南还。 铜铃破晓广沙漠,蜡弹缄愁度玉关。 瑶池阿母沉吟久,何物外孙如此丑。 撇归鹦鹉不回头,欲啄无由堪下口。 谁知造化无秋春,人间枯槁中清淳。 请君剖破浑沦看,会见空腔都是仁。
东家西家买芒屦,南州北州多岐路。严霜烈日太行坡,斜风猛雨瓜州渡。 南人求利赴北都,北人徇利多南趋。朝朝迎送名利客,身身消薄非良图。 人负屦,屦负人,草从土生复归土,人兮履兮不知所。
罗裙习习春风轻,莲花帖帖秋水擎。双尖不露行复顾,犹恐人窥针线情。 缫云隐映笼新月,花影依稀衬香颊。彩凤将翔相顾飞,鸳鸯谩语愁丹裂。 落红湿透胭脂腻,半幅凌波剪秋水。莫教踏破《浣溪沙》,湿重东风抬不起。
雌雄相对鸣呜呜,翅翎无异颜色殊。 营叶寄养出人力,安心饮啄还哺雏。 借问何修得如此,世上群禽那可比。 不疑不诈已恋人,自去自来人信已。 晓天空阔风日清,雕笼彩袖相赍擎。 得时可展青云志,回首无忘白屋情。 苍鹰絷紧鹤笼窄,以身误人颖愈力。 吁嗟此鸟得人怜,有性有情非一日。
上壶注水水缕明,中壶激箭移银星。 铜龙宛转吐余毒,闷杀长门不寝人。 情云心上如火色,泪涛湿透银蟾白。 三百六旬尚可支,二十五声消不得。 何人夜扣相如扉,千金买赋成何迟。 男儿酒后多情思,此意文君知不知。
灯蛾劳,灯蛾劳,粉其面,锦其袍。 绕灯不去千百遭,忽然性命轻鸿毛。 一鸟死,百鸟号,一兽死,百兽嗥。 尔为微物不自觉,往来就死何滔滔。 灯虽灭,灯复多,蛾兮蛾兮奈尔何。
南人城南逢清明,北人望北号哭声。 人生何处问南北,春秋霜露俱含情。 天涯芳草何青青,杜鹃口血花冥冥。 酪浆一壶麦一饭,香火照日藏流萤。 自言家住大河北,闽巅相望六十六。 血气寻寻呼应声,音容皎皎常在目。 虚名薄利非良图,故山松柏号夜狐。 儿身有禄亲不待,亲坟无主儿义辜。 低头再拜襟尽血,行路人情为惨切。 纸灰低拂绿杨风,杯沥浇残沙上月。 人言朔客铁心肠,谁无半饷情惨伤。 游宦既知离别苦,何如拂衣归故乡。
红云一梦何茫茫,绿萦瘦骨擎欲僵。 愁多有魂吊秋水,故池日夜凄新霜。 鸳鸯相顾魂已泣,白鱼起身银尺立。 堂中书客感秋风,一片青衫和泪湿。