一片昆明石,千秋织女名。 见人虚脉脉,临水更盈盈。 苔作轻衣色,波为促杼声。 岸云连鬓湿,沙月对眉生。 有脸莲同笑,无心鸟不惊。 还如朝镜里,形影两分明。
当阶耸危石,殊状实难名。 带山疑似兽,侵波或类鲸。 云峰临栋起,莲影入檐生。 楚人终不识,徒自蕴连城。
玉绳随月落,金碑映日鲜。 入江疑濯锦,出峡似开莲。 文马河西瑞,兵符济北篇。 会逐灵槎上,还归天汉边。
蜀门郁遐阻,燕碣远参差。 独标千丈峻,共起百重危。 镜峰含月魄,盖岭逼云枝。 徒然抱贞介,填海竟谁知。
盖天苍苍非虚空,高悬万象惊愚蒙。 仙人朝罢玉帝侧,戏抛黄土留遗踪。 何年堕此作砥柱,千古屹立洪涛中。 巨鱼出没深不测,罅缝草长蒲花茸。 淙淙细浪夜舂击,水石鞺鞳铿金钟。 我来载酒坐其上,扁舟南下编青篷。 饮酣恍恍欲飞去,如踞猛虎骑游龙。 夜深酒醒山月落,一曲短笛横秋风。
我爱凝云好,朝昏境不同。 金芽养灵谷,铁网起晴空。 月色古今正,潮痕子午中。 点头那有意,吾欲问生公。