- 白露为霜
颜粲 [唐]
悲秋将岁晚,繁露已成霜。
遍渚芦先白,沾篱菊自黄。
应钟鸣远寺,拥雁度三湘。
气逼襦衣薄,寒侵宵梦长。
满庭添月色,拂水敛荷香。
独念蓬门下,穷年在一方。
- 公安早行
宋褧 [元]
误听野鸡鸣,扬鞭趋驿程。
平明见茅屋,方觉冒霜行。
- 明安驿道中
陈孚 [元]
野鹊山头野草黄,野狐岭上月茫茫。
五更但觉天风冷,帐顶青毡一寸霜。
- 会霜晴诗
陈深 [元]
旭日照萧晨,凄清不受尘。
冷光明似雪,冬暖胜如春。
红叶辉相照,黄花色愈新。
南窗差可爱,曝背豁天真。
- 山居吟
清珙 [元]
满山笋蕨满园茶,一树红花间白花。
大抵四时春最好,就中尤好是山家。