海国山四围,繁华坐消歇。 楼观沉夕阳,鸿雁下秋色。 水边无丽人,石上多古刻。 感此暮归迟,秋露满山白。
天府超群彦,修材复壮腾。 波澜开白昼,羽翼动苍冥。 弱质悲殊调,明时欲独醒。 应怜扬执戟,寂寞太玄经。
谁记将军亡国时,江东父老鬓如丝。 古今天堑几千里、南北楼船百万师。 中国一飞传檄箭,南朝谩有渡江碑。 太平到处山如画,暖日晴风扬酒旗。
江风入霜林,寒叶下疏雨。 萧萧复萧萧,可听不可数。 山僧亦好奇,呼童扫行路。 何处觅秋声,肩舆入山去。
青杨吹白花,银鱼跳碧藻。 落日江船上,三月淮南道。 渺渺春水涯,悠悠云树杪。 安得快剪刀,江头剪芳草。
木落淮南秋,兰桡泊瓜渚。 把酒三人同,江亭看飞雨。 雨过江色净,妙景发天趣。 历历江南山,一一青可数。
双崖屹立几千仞,下有一叶之孤舟。 繁星乱垂光晔晔,长藤古木风飕飕。 荒祠幽黑山鬼集,怪石如人水边立。 锦峰绣岭云气深,万壑千岩露华滴。 山僧对话夜未央,不知风露满衣裳。 唤船振锡渡江去,林黑无由归上方。 高寒宇宙无人语,乱石滩声溅飞雨。 欲从严子借羊裘,坐待船头山月吐。
野人卧病不得眠,呜呜画角声凄然。 黄云隔断塞北月,白雁叫破江南烟。 山城地冷迫岁暮,野梅雪落溪风颠。 长门美人怨春老,新丰逆旅惜年少。 夜深悲壮声摇天,万瓦月白霜华鲜。 野人一夜梦入塞,走马手提铁节鞭。 髑髅饮酒雪一丈,壮士起舞毡帐前。 五更梦醒气如虎,将军何人知在边。
人生天地间,驰马历大块。 行乐须及时,流光逝难再。 役役功名羁,历历山水迈。 伟哉东南区,奇险闽粤最。 车书四海同,风气一岭界。 肩舆度层霄,手棹下急濑。 四山抱回流,环合如束带。 玉井莲叶飘,仰高天作盖。 倏驰丹峰前,却在紫岭背。 微云间烟霞,疏雨洒松桧。 深林樵牧归,落日山鬼会。 雪瀑挂冰帘,林风响天籁。 石梯驾仙岩,往往遗骨在。 瑶草石上生,丹药市中卖。 巍巍考亭祠,过客祠下拜。 溪水自成文,上接洙泗派。 唤渡云门僧,貌古清可爱。 手把青松枝,趺坐溪石罅。 悬崖虹栈危,插竹渔网晒。 山高人蚁旋,下视舟一芥。 轻舫类飞鳅,宛转乱石隘。 峥嵘龙角尖,磊砢鼋首癞。 槎牙激颓波,出没如水怪。 万古槌地雷,三峡泻泙湃。 峰峦争送迎,奔走万马快。 箭过耳生风,开口不暇咳。 峭壁起冲流,恍若巨鳌戴。 山有旧题名,岁久字刻坏。 岂无姓名存,仿佛年月载。 览此前人踪,徒为后人慨。 天气易寒暄,光阴倏明晦。 浩荡三日程,应接千万态。 会登天柱峰,一览宇宙大。 少吐胸中豪,神游八方外。 题诗赠山灵,清气留胜概。
天风吹我登鳌峰,大山小山石玲珑。赤霞日烘紫玛瑙,白露夜滴青芙蓉。 飘绡云起穿石屋,石上凉风吹紫竹。挂冠何日赋《归来》,煮茗篝灯洞中宿。
晓度分水岭,身在云雾中。 手扣天上关,声落山下风。 雷霆走涧壑,神人过虚空。 既讶奔丰隆,亦可招祝融。 顷刻开万象,赤乌飞岭东。
吴刚粉月成琼屑,洒向人间沃春热。 门外青山不得青,刮地东风翻挞末。 梨花云湿飞难起,晓来化作湘江水。 娟娟美人耐高寒,对此心开几千里。 山阴夜冷沙棠小,归来狂兴犹孤悄。 古春吹到矮茅茨,香浮茗碗滋诗脾。
紫宫风暖百花香,玉人端坐七宝床。 凤凰小架悬夜月,一女侍镜观浓妆。 背后一女冠乌帽,茶色宫袍靴色皂。 手持团扇不动尘,一掬香弯立清晓。 一女浅步腰半驼,小扇轻扑花间蛾。 淡阴桐树一女立,手抱胡床眼转波。 床头细锁悬金钟,白鹤双飞花影重。 词人见此神恍惚,巫山梦里曾相逢。
明月丽长空,水净秋宵永。悄无鸟鹊向南飞,但见孤鸿影。 自离边塞路,偏耐江波静。西风鸣宿梦魂单,霜落蒹葭冷。
去年人在凤凰池,银烛夜弹丝。沉火香消,梨云梦暖,深院绣帘垂。 今年冷落江南夜,心事有谁知。杨柳风和,海棠月淡,独自倚阑时。