扬州袅袅红楼女,玉笋银筝响风雨。绣衣貂帽白面郎,七宝雕笼呼翠羽。 冷官傲兀苏与黄,提笔鼓吻趋文场。平生睥睨纨裤习,不入歌舞春风乡。 道逢鬻女弃如土。惨澹悲风起天宇。荒村白日逢野狐,破屋黄昏闻啸鬼。 闭门爱惜冰雪肤,春风绣出花六铢。人夸颜色重金璧,今日饥饿啼长途。 悲啼泪尽黄河干,县官县官何尔颜。金带紫衣郡太守,醉饱不问民食艰。 传闻关陕尤可忧,旱荒不独东南州。枯鱼吐沫泽雁叫,嗷嗷待食何时休。 汉宫有女出天然,青鸟飞下神书传。芙蓉帐暖春云晓,玉楼梳洗银鱼悬。 承恩又上紫云车,那知鬻女长欷歔。愿逢昭代民富腴,儿童拍手歌《康衢》。
老日无光霹雳死,玉殿咻咻叫阴鬼。 赤脚行天踏龙尾,偷得红莲出秋水。 终南进士发指冠,绿袍束带乌靴宽。 赤口淋漓吞鬼肝,铜声剥剥秋风酸。 大鬼跳梁小鬼哭,猪龙饥嚼黄金屋。 至今怒气犹未消,髯戟参差努双目。
长城远筑阿房起,黔首驱除若蝼蚁。谁知别有小乾坤,藏在桃花白云里。 桃花重重间白云,洞门锁住千年春。男耕女织作生业,版籍不是秦家民。 桑麻鸡犬村村屋,流水门墙映花竹。无端渔父绿蓑衣,带得黄尘入幽谷。 主人迎客坐茅堂,共话山中日月长。但见花开又花落,岂知世上谁兴亡。 明朝渔父归城市,回首云山若千里。再来何处觅仙踪?恨满桃花一溪水。
大江东流日夜白,已矣英雄不堪说。 朔风挟雨过江来,犹向矶头溅腥血。 汉家神气四海摇,奸雄贼子相贪饕。 二龙雌雄尚未决,将军战骨如山高。 先生谋略满怀抱,坐视狂尘不为扫。 若非蜀主三顾贤,终只如龙卧南亩。 仰天一出摧奸锋,纶巾羽扇生清风。 许君义气肝胆裂,兵枢尽在掌握中。 赤壁楼船满江夏,伏剑登坛唯叱咤。 忠心耿耿天必从,烈火回风山亦赭。 可怜一炬功未成,将星已坠西南营。 力吹汉水灰未醒,呜呼天命何不平。 伫立矶头盼吴越,感慨令人生白发。 先生虽死遗表存,大义晶晶明日月。
沙头酒尽惜别离,江波日色浮绣衣。 清溪柳花白荡荡,白下柳树青依依。 秋云双骢岭表去,明月一雁燕南飞。 曲江水发愿相忆,莫遣鲤鱼音信稀。
离家十日得顺水,不卸蒲帆一千里。 忽然今日风打头,寸波寸水逆上流。 小儿造物不可测,昨日南风今日北。 黄郎束手篷下眠,尽日闲看顺水船。 顺船得势如马走,相望招呼不回首。 长风破浪我亦曾,顺逆偶尔非人能。
青青杨柳啼乳鸦,满山烂开红白花。 小桥流水过古寺,竹篱茅舍通人家。 潮声卷浪落松顶,骑鹤少年酒初醒。 若将何物赏清明,且伴山僧煮新茗。
华阳洞里罗浮仙,袖携冰雪梅花篇。 玉堂道士字一尺,紫清老人诗四联。 夫何题咏到疏懒,日短天寒岁云晚。 独怜空谷有佳人,翠壁丹厓作屏板。 道人鹤氅颠倒披,芒鞋踏雪夜深归。 莫将铁笛山头吹,只恐石裂梅花飞。
朔风吹散鸿雁群,郎君上马气如云。 绕街鞭影拂河汉,毳袍貂帽文将军。 扶桑日出马上见,金鸡一声天下闻。 青灯细雨坐官舍,遥忆江南郑广文。
尘途宦游廿年馀,每逢花月满幽居。 烟萝荦确走麋鹿,云壑窈窕通樵渔。 那如隐君不出户,读尽万卷人间书。 有生穹壤贵自摅,布韦轩冕奚锱铢。 便当买山赋归欤,石田老我扶犁锄。
秋风秋水清浮波,片帆送舟如掷梭。 篙师绝叫凫雁起,但见流沫翔盘涡。 汀芦雪舞花婆娑,绿净已消菱与荷。 青山蹀躞奔青骡,倏忽过眼千群多。 放情盍买鲈乡鲈,侑以满酌金叵罗。 醉拍铜斗踏浪歌,江行之乐其如何?
万顷太湖风浪静,玻瓈倒浸虹蜺影。 瀼瀼露滴金波流,一筇独立秋云冷。 步回长啸倚篷窗,月华正在青霄顶。
碧桃花落蓬莱宫,银屏甲帐围春风。 冰帘卷水玉堂静,白露滴月银床空。 仙人夜酌九霞酒,手握北斗倾尊中。 梧枝落影凤凰语,幽韵仿佛临苍穹。 伐毛洗髓天地老,火鼎夜出芙蓉红。 呼龙洞口种瑶草,采药忽遇松间童。 茆君自骑一虎去,犹闻珂佩声丁东。 武华山人三载别,绿袍赤杖苍髯翁。 淮南江上复相见,落日淡淡天无穷。 明朝稽首渡江去,楚水清浅银河通。
富春山下桐江渡,今古舟车南北路。 敢将一片利名心,重宿高人钓游处。 客星去后无人住,苍山白水还朝暮。 沙鸥也解避红尘,见人飞上沧洲去。
抱琴船头为谁鼓,满江秋色荻花浦。神鱼出听掉尾舞,曲中鸿雁起江浒,帝子降兮木叶下。