相逢浑不觉,只似宛陵贫。 袅袅花骄客,潇潇雨净春。 借书消茗困,索句写梅真。 此去青云上,知君有几人。
溪石茸茸出,水泉滃滃悬。 衔杯仙洞顶,挂席客星边。 古岸鱼为市,穷乡茧当田。 生涯着处有,奔走愧华巅。
闻说铜山下,书屏四面开。 就僧煮紫笋,共客席青苔。 铁画年俱长,霜根顶未栽。 何当端午暇,一别剡乡来。
雷晚还多雨,山寒只似春。 野榴开向客,篱笋长过人。 一寸书看懒,三叉路走频。 王郎肯来否,谈笑共南邻。
客里犹多事,秋来又一旬。 青天星斗净,白露稻粱新。 留落空存节,炎凉莫问人。 儒堂得佳伴,吟讽动比邻。
短世谁无死,深山独有归。 送车晴起雾,埋碣夜生辉。 晦朔鸡鸣在,江山鹤梦非。 刚言仁者寿,近事例多违。
竟抱遗经死,斯人亦可哀。 传家一夔足,涉世万牛回。 白屋身空脱,青山手自开。 樵苏且莫近,玉树炯泉台。
但得无拘束,身轻处处仙。 清谈煨芋夜,陈梦种花年。 水窦羊肠折,山篱麂眼编。 诗来正清绝,松下忽闻鹃。
梅尉功成后,安知不此来。 路逢耕者问,山寺化人开。 樵陇低通海,茶村暖待雷。 谈玄亦可隐,不用垦蒿莱。
众香坛昼静,游屐思频来。 心转谈经处,尘空说法台。 葵花凭古碣,竹色上苍苔。 杰阁同禅院,悬河有辨才。
野火烟云窟,春溪风日朝。 花迟年有闰,树密地无徭。 山鼓通荒戍,庭碑认往朝。 客言僧可隐,胜似隐农樵。
何处寻三窟,端来寄一壶。 岩根接沧海,云杪挂浮图。 古壁碑漫灭,灵鳗事有无。 昌公好相识,闲暇说江湖。
百年只有百清明,狼狈今年又避兵。 烟火谁家寒食禁,簪裾那复丽人行。 禾麻地废生边气,草木春寒起战声。 渺渺飞鸦天断处,古来还是阖庐城。
富贵如今似骇机,漂流未遣壮心违。 乡邻有酒贫能醉,村落无医病亦稀。 客任低头从狗窦,妻休掩面对牛衣。 十年涉世浑如此,除却躬耕事事非。
五月钱塘风雨秋,怀人频倚面山楼。 云收树色遥成海,水学江声暗入沟。 一斗尽输无事饮,千金不买辟寒裘。 自怜寂寞无玄学,车马门前过似流。