青青杨柳啼乳鸦,满山烂开红白花。 小桥流水过古寺,竹篱茅舍通人家。 潮声卷浪落松顶,骑鹤少年酒初醒。 若将何物赏清明,且伴山僧煮新茗。
华阳洞里罗浮仙,袖携冰雪梅花篇。 玉堂道士字一尺,紫清老人诗四联。 夫何题咏到疏懒,日短天寒岁云晚。 独怜空谷有佳人,翠壁丹厓作屏板。 道人鹤氅颠倒披,芒鞋踏雪夜深归。 莫将铁笛山头吹,只恐石裂梅花飞。
朔风吹散鸿雁群,郎君上马气如云。 绕街鞭影拂河汉,毳袍貂帽文将军。 扶桑日出马上见,金鸡一声天下闻。 青灯细雨坐官舍,遥忆江南郑广文。
尘途宦游廿年馀,每逢花月满幽居。 烟萝荦确走麋鹿,云壑窈窕通樵渔。 那如隐君不出户,读尽万卷人间书。 有生穹壤贵自摅,布韦轩冕奚锱铢。 便当买山赋归欤,石田老我扶犁锄。
秋风秋水清浮波,片帆送舟如掷梭。 篙师绝叫凫雁起,但见流沫翔盘涡。 汀芦雪舞花婆娑,绿净已消菱与荷。 青山蹀躞奔青骡,倏忽过眼千群多。 放情盍买鲈乡鲈,侑以满酌金叵罗。 醉拍铜斗踏浪歌,江行之乐其如何?
万顷太湖风浪静,玻瓈倒浸虹蜺影。 瀼瀼露滴金波流,一筇独立秋云冷。 步回长啸倚篷窗,月华正在青霄顶。
碧桃花落蓬莱宫,银屏甲帐围春风。 冰帘卷水玉堂静,白露滴月银床空。 仙人夜酌九霞酒,手握北斗倾尊中。 梧枝落影凤凰语,幽韵仿佛临苍穹。 伐毛洗髓天地老,火鼎夜出芙蓉红。 呼龙洞口种瑶草,采药忽遇松间童。 茆君自骑一虎去,犹闻珂佩声丁东。 武华山人三载别,绿袍赤杖苍髯翁。 淮南江上复相见,落日淡淡天无穷。 明朝稽首渡江去,楚水清浅银河通。
富春山下桐江渡,今古舟车南北路。 敢将一片利名心,重宿高人钓游处。 客星去后无人住,苍山白水还朝暮。 沙鸥也解避红尘,见人飞上沧洲去。
抱琴船头为谁鼓,满江秋色荻花浦。神鱼出听掉尾舞,曲中鸿雁起江浒,帝子降兮木叶下。
海国山四围,繁华坐消歇。 楼观沉夕阳,鸿雁下秋色。 水边无丽人,石上多古刻。 感此暮归迟,秋露满山白。
天府超群彦,修材复壮腾。 波澜开白昼,羽翼动苍冥。 弱质悲殊调,明时欲独醒。 应怜扬执戟,寂寞太玄经。
谁记将军亡国时,江东父老鬓如丝。 古今天堑几千里、南北楼船百万师。 中国一飞传檄箭,南朝谩有渡江碑。 太平到处山如画,暖日晴风扬酒旗。
江风入霜林,寒叶下疏雨。 萧萧复萧萧,可听不可数。 山僧亦好奇,呼童扫行路。 何处觅秋声,肩舆入山去。
青杨吹白花,银鱼跳碧藻。 落日江船上,三月淮南道。 渺渺春水涯,悠悠云树杪。 安得快剪刀,江头剪芳草。
木落淮南秋,兰桡泊瓜渚。 把酒三人同,江亭看飞雨。 雨过江色净,妙景发天趣。 历历江南山,一一青可数。