天涯何处无青青,王孙去后䕷芜深。 瑶田手种绿玉发,道是无情却有心。 此心未明人未识,金篦剖腹森如戟。 撮将一缕玉虫儿,散作万家红粟粒。 侯门珠网百面霞,秦楼玉树双头花。 慧灯莫与群迷染,正性何愁欲镜遮。 韩堂风露光微颤,万古圣贤对面面。 但勤挑剔不惮劳,万炬金莲红药院。
武陵仙子裙如血,不肯洞中事幽绝。 东风吹佩嫁西羌,生子棱棱刚似铁。 道逢贾客怀故山,遣儿随客东南还。 铜铃破晓广沙漠,蜡弹缄愁度玉关。 瑶池阿母沉吟久,何物外孙如此丑。 撇归鹦鹉不回头,欲啄无由堪下口。 谁知造化无秋春,人间枯槁中清淳。 请君剖破浑沦看,会见空腔都是仁。
东家西家买芒屦,南州北州多岐路。严霜烈日太行坡,斜风猛雨瓜州渡。 南人求利赴北都,北人徇利多南趋。朝朝迎送名利客,身身消薄非良图。 人负屦,屦负人,草从土生复归土,人兮履兮不知所。
罗裙习习春风轻,莲花帖帖秋水擎。双尖不露行复顾,犹恐人窥针线情。 缫云隐映笼新月,花影依稀衬香颊。彩凤将翔相顾飞,鸳鸯谩语愁丹裂。 落红湿透胭脂腻,半幅凌波剪秋水。莫教踏破《浣溪沙》,湿重东风抬不起。
雌雄相对鸣呜呜,翅翎无异颜色殊。 营叶寄养出人力,安心饮啄还哺雏。 借问何修得如此,世上群禽那可比。 不疑不诈已恋人,自去自来人信已。 晓天空阔风日清,雕笼彩袖相赍擎。 得时可展青云志,回首无忘白屋情。 苍鹰絷紧鹤笼窄,以身误人颖愈力。 吁嗟此鸟得人怜,有性有情非一日。
上壶注水水缕明,中壶激箭移银星。 铜龙宛转吐余毒,闷杀长门不寝人。 情云心上如火色,泪涛湿透银蟾白。 三百六旬尚可支,二十五声消不得。 何人夜扣相如扉,千金买赋成何迟。 男儿酒后多情思,此意文君知不知。
灯蛾劳,灯蛾劳,粉其面,锦其袍。 绕灯不去千百遭,忽然性命轻鸿毛。 一鸟死,百鸟号,一兽死,百兽嗥。 尔为微物不自觉,往来就死何滔滔。 灯虽灭,灯复多,蛾兮蛾兮奈尔何。
南人城南逢清明,北人望北号哭声。 人生何处问南北,春秋霜露俱含情。 天涯芳草何青青,杜鹃口血花冥冥。 酪浆一壶麦一饭,香火照日藏流萤。 自言家住大河北,闽巅相望六十六。 血气寻寻呼应声,音容皎皎常在目。 虚名薄利非良图,故山松柏号夜狐。 儿身有禄亲不待,亲坟无主儿义辜。 低头再拜襟尽血,行路人情为惨切。 纸灰低拂绿杨风,杯沥浇残沙上月。 人言朔客铁心肠,谁无半饷情惨伤。 游宦既知离别苦,何如拂衣归故乡。
红云一梦何茫茫,绿萦瘦骨擎欲僵。 愁多有魂吊秋水,故池日夜凄新霜。 鸳鸯相顾魂已泣,白鱼起身银尺立。 堂中书客感秋风,一片青衫和泪湿。
花气压帘愁不扫,细雨粼粼长芳草。 玉钗燕尾剪春寒,坐惜流年镜中老。 东风吹柳人不知,春娇满眼颦双眉。 吴松锦字梦中得,晓来月落闻乌啼。 南园日暖蝴蝶醉,香雾熏人海棠睡。 朱门小立蹴金莲,落红起作离人泪。
城南江上逢中秋,城南石梁初截流。 长虹一道贯秋色,中分百里江南州。 残露消尽鱼尾黑,金蛇翻动三江白。 冰轮拥出碧玻瓈,照见钓龙台上客。 台中之客怀古心,黄河太华三登临。 今年携月醉台畔,越水越山为月吟。 无诸城里人如海,无诸故冢埋残霭。 无诸台上草离离,龙去台空三十载。 昔龙已去江悠悠,今龙虽在人未求。 怀珠岂立此台下,要上黄金台上钩。 乾坤四顾渺空阔,诗书亢气行勃勃。 合沙古谶此其时,天下英雄求一决。 南台月照男儿面,岂照男儿心与肝。 燕山买骏金万斛,万里西风一剑寒。
东风恼人如著酒,晓莺啼断门前柳。 青山忽然契我怀,飞上玄都弄星斗。 绿云弄雨小立久,几片落花春在手。 辽东白鹤胡不归,松下丹铅老霜臼。
行云留影雪弄香,藕丝织翠芙蓉裳。 春风拂拂兰蕙芳,金殿不锁双鸳鸯。 冰弦素手弹凤凰,玉壶投矢声玎珰。 花落无人春寂寂,侍女空抱琵琶泣。 谁知绝代有佳人,不解倾城与倾国。 笙歌别院留春住,婵娟千古蛾眉妒。 却笑长门闭阿娇,黄金好买相如赋。
桐庐山水天下清,洪涛拍岸山围城。 桐君已乘丹凤去,世间草木谁知情。 落日摇红鱼尾赤,江上潮回沙嘴立。 三三两两野人家,半住渔村半樵牧。 尽抛章甫求仙灵,松间黄鹤唤不应。 阻风三日看山色,平生惯识枯枝藤。 碧桃海上开多少,几度春风长瑶草。 白云满地不归来,石烂松枯天地老。
奔流激长川,百折怒未已。 长年与水争,退尺进才咫。 艰哉力舟子,观可悟至理。