扬州酒美天下无,小槽夜走蒲萄珠。 金盘露滑碎白玉,银瓮水暖浮黄酥。 柳花吹尽春江涨,雪花鲥鱼出丝网。 李郎载酒过江来,开酒斫鱼醉春晚。 世事反覆如摴蒱,会须一饮空百壶。 淋漓宫袍亦奇士,夜起看对青灯孤。
江南四月春已无,黄酒白酪红樱珠。 吴姬小醉弄弦索,十指春雪如凝酥。 池塘过雨春波涨,风卷杨花落蛛网。 翠眉新妇歌春愁,白马少年归日晚。 游鱼水浅出短蒲,谁家银箭飞金壶。 日长睡起翠阴午,帘外忽过流莺孤。
胡桃一裹茶三角,胡桃壳坚乳肉肥,香茶雀舌细叶奇。 枯肠无物不可用,寄与说法谈禅师。竹龙吐雪涧水活,茅屋烟吹树云薄。 竹院深沉有客过,碎桃点茶亦不恶。
忆昔射策官明光,序列前后如雁行。 不才瘦马走州县,君已落笔中书堂。 巍巍中书开大府,宰相出入势如虎。 省郎夜直殿烛长,紫薇花间月当午。 有人此际犹未还,正与士卒夜守关。 风吹衣裳露被面,举目只是水与山。 嗟余同时异甘苦,何时逢君倾一语。 典衣为买小红舟,剪烛西窗听秋雨。
积雨已敛云不明,淡月忽出户牖晴。 幽人开窗看月色,投入怀抱亦有情。 数宵相连尔何在,应驾老蟾出东海。 今宵见尔不得眠,未脱人间女儿态。 爱渠中夜雪满庭,照出饮颗山脰形。 何人此际步微影,玉堂珂佩风泠泠。
石榴花红细雨白,江南四月天气凉。 须臾云散忽晴色,满院花树生幽香。 幽人抱病无可语,日出南窗看晴雨。 小儿造化多戏人,世上俗子徒劳神。
两山出没如虎头,争奇角怪不肯休。 一山如龙入云去,一山化作长江流。 崚嶒相雄不相下,欲向人间索高价。 尘中有客语如狂,龙者可先江者亚。 一笑上马归醉眠,曲生使我多妄言。 酒醒忽记夜来语,先者姓郭亚者元。
山深树密鸣鸦肥,山人得句多清奇。 深沉竹院白日静,焚香自礼天人师。 门前雨过岩花活,凉风萧萧袖衣薄。 狂邻卧病在江城,怀抱思君空作恶。
山中酒熟黄鸡肥,闭门索句何瑰奇。 何人剥啄急如雨,门前忽见黄冠师。 挥毫落纸龙蛇活,愧我无能才思薄。 欲师更洒杨柳枝,疟鬼床头敢为恶。
青原故人贫且穷,燕山野客疲且聋。 拥炉不觉残火白,开窗忽见月明东。 乃知清景不可得,得诗一笑衰颜红。 夜深吹烛且睡去,楼外落雁呼霜风。
逢冬亦欲乡风举,客舍萧条念闾里。 夜寒铁马嘶北风,漏下铜壶冻春水。 床头斗酒复何为,灯下三豪犹在此。 明朝上马气如云,挥剑长歌为君起。
去年走马寻阳关,五里十里逢烽烟。 孤臣泣血紫塞外,壮士倚剑青云边。 今年卧病在江海,呼儿夜读归来篇。 结茅松壁知何日,饱听一枕松风眠。
朔风吹帐灭前烛,将军夜拥貂裘宿。 玉关飞雪入紫宫,白发孤臣守金屋。 近思往事良可悲,世事樗蒲多反覆。 古来宫殿说咸阳,落日猿啼挂枯木。
买舟上溯金陵道,寒江水落波浪小。 片帆遥挂蒋山青,空城渐觉秦淮晓。 白门美酒满城春,吴姬唤客客不行。 楼中子弟皆年少,玉奴送酒吹鸾笙。 陈郎不听黄金缕,朝之东吴暮西楚。 半生落魄一布袍,感慨长歌吊千古。 六朝遗迹生暮烟,故宫衰草埋花砖。 凤凰台上醉李白,何人知子囊无钱。
元君磊落谁与同,秃笔一扫俗子空。 萧条瘦竹卧疏雨,槎枒老树悬春风。 野人卧病在京口,见君此画心神融。 何人识此岁寒景,为我进入蓬莱宫。