姑射下天坛,天空鬓影寒。 雪深归路迥,独自跨青鸾。
老向江南住,梅花共岁寒。 故人清兴在,踏雪几回看。
湘皋风日美,芳草不胜春。 欲采纫为佩,惭非楚荩臣。
蔬畦新雨过,小摘称君贫。 若入君王梦,琼林第一人。
拂素写晴窗,亭亭玉一双。 苍龙雷唤醒,风雨遍湘江。
高氏贤兄弟,常将备夕餐。 如何清列士,今作画图看。
老圃青青甲,平生味饱谙。 本无食肉相,岂是厌肥甘。
青天腾一蛟,白日卧双虎。 何人歌竹枝,遥隔潇湘浦。
清心如止水,一月印当中。 谁道芭蕉雨,潇潇解恼公。
疏花清有影,止水净无埃。 好似菩提树,明明照镜台。
忆向西湖踏早春,万花如玉月如银。 一枝照影临清浅,满面冰霜似故人。
池馆春深看牡丹,五陵车马隘长安。 谁知凛凛冰霜际,却是梅花守岁寒。
翠实可充丹凤食,乔枝仍待早莺迁。 一拳苍藓荒秋雨,惆怅无人解补天。
双玉亭亭出粉墙,便添风月入吟觞。 会看直上三千尺,截简先书异姓王。
萧条门巷旧王孙,旋写黄庭换绿尊。 富贵傥来还自去,只留清气在乾坤。